3 Başlı Canavar

# 3 Başlı Canavar #

     İnsanoğlu hata yapar elbet, bazılarını bile bile bazılarını ise sonucunu düşünemeden yapar. Özlem duygusuyla yaratılmış bir bedeniz hepimiz. Hasret, özlem, anı ve bir kaç özel saniyeler toplamı hayat. Hayatın "Mutluyum ben " dediğin kadar aslında. Hep bir destek ve sesiyle rahatlatacak birilerini düşlüyorsun. " Yapamadım " ya da " Bak ben bunu yaptım " diyebilecek birisini ya da birilerini. Çoğu gece ikinci yastığına sarılıyor ve bunu ben istedim diyorsun. Sebeplerin var kendini haklı gördüğün. Belki hala haklısındır. Savunursun.

     Verilen kararlar iki yol sunar önüne bu asla değişmeyen iki yoldur her zaman. Ya mutluluk verir sana ya da hüzünle pişmanlıkla sonuçlanır kararların. Gene de kötünün iyisini düşüneye odaklanmış insan beyni ister istemez seni ufakta olsa mutlu etmeye yeltenir. Tatmin olmaz, en ufak şeyde daha da dibe çökersin.

     Son zamanlarda verdiğim iki ciddi kararın bir tanesinde mükemmel bir pişmanlık duygusu içerisindeyim. Bu pişmanlığım her gün nefret duygusuna dönüşüyor istemesemde. Kendimden ve kendime yaşattıklarımdan dolayı nefret ediyorum. Bu bir devir daim olarak devam ediyor. Neden bu kadar aptal kararlar veriyor ve bunlara uzaktan bakma özelliğim olmadığına nefret ediyorum. Açık seçik küfür edemiyorum. Çoğu zaman susuyorum sadece canım sıkkın boşver diyerek geçiriyorum durumu. Ama bir imkanım olsa tükürükler saçarak küfür edebilirim suratına. 

     Hiç bir boktan anlamayan, ama anlıyormuş gibi davranan ya da buna inanan ufacık dünyanda kendini çok bir bok zannediyor olman canımı sıkıyor. Nasıl bir varlık olduğunu düşünüyorsun bilemiyorum ama güldüğün hiç bir şey beni güldürmüyor, mutlu olduğunuz hiç bir şey beni mutlu etmiyor. Hatta seninle aynı odanın içerisinde nefes almamak için çoğu zaman sen yanımdayken nefesimi tutuyorum. Çünkü içine giren havadan bile nefret ediyorum. Sonra sakinleşiyorum. Bu benim tercihimdi diyorum, evet bunun böyle olmasını gene ben seçmiştim. Neden terk edip gidemiyorum o odayı. Bırak herşeyi geride bir saniye düşünme ve defol çık o dünyadan. Sürekli ama sürekli yalanlar söylüyorum kendime, ama şöyle ama böyle diye. Senin yüzünüzden kendimden nefret ediyorum bunu biliyorum.

     Yapay gülüşlerini, daha da yapay samimiyetini, şehvetli gözüktüğünü sandığın ama yanına yaklaşınca ter kokan bedenini, karşı tarafın konuşmasını bastırmak için söze daha yüksek sesle giren konuşmalarını, hiç bir boka yaramayan egolarını, kendini yaptığın salaklıkları farkettiğinde cerdiğin her yalan cevabını, neşeli gözüken ama biraz teninin içine girince balçıktan ve çamurdan oluşan içini daha da fazlasını görebiliyorum. Senden bu yüzden nefret ediyorum. Her hangi bir vizyonun yok, bir diğerinin senden fazlası yok. Aslında senin tam olarak bir sıfatın yok. 3 kuruşluk ciğerinden başka.

     Tüm bu nefret söylemlerim benim değil senin bende yarattığın şeylerdir. Sen 3 başlı bir canavar gibisin. Özel güçlerinin olduğunu zanneden fakat hikayenin sonunda öleceğini bildiğimiz bir 3 başlı canavar. Her bir başın kendine buyruk hareket ediyor. Her birinin kendi boktan fikirleri var biri uyurken diğerleri birbirine yalakalık yapıyor.

     Yeter. Tamam. Bu kadar kinci bir adam değilim ben. Kinim nefretim bu denli hırslı değildir benim. Nasıl olsa bir gün senide unutcam çünkü seni var eden benim. yok etmeyide ben biliyorum. Kısa bir süre sonra nasıl olsa yok olacaksın. Tüm hikaye bittiğinde anımsanmayacaksın bile.

     Yanlış kararlar verip, yanlış yollara sokunca kabahati karşı tarafa atmanın manası yok. Sadece gün geldiğinde özgürce senden bahsederken daha detaylı konuşacağım işte o zaman daha iyi anlayacaksın aslında tam olarak nasıl bir varlık olduğunu.