Yaşlılar
Birisiyle konuşurken ya da ben bir şey anlatmaya başladığım zaman genel olarak şöyle bir hissiyata kapılıyorum; şuan dinlediğim kişi benim söyleyeceklerini tahmin edebildiğim bir konunun içine girdi ve kurduğu her cümleyi çok iyi anlayabiliyor ve biliyorum. İşte bu yüzden konulara direk girmeyi severim. Ama bu sevgi, hep sevgi olarak kalacak bir duygu. Karşımda ki anlattığım şeylerden sıkılmaya başladı diye düşündüğüm an saçmalamaya ve dağınık cümleler kurmaya başlıyorum. Bu biraz yapısal bir durum. Her neyse konuya inceden gireyim ben. Ait olduğum terbiyenin yeteri kadar terbiyeli olduğuna eminim. Bu cümle çok terbiyeli biriyim ben dememin diğer bir versiyonu. O yüzden bu cümleyi daha çok seviyorum. Bahsedeceğim konu yaşlı insanlar ve onlarla yaşama gerçeği.. Son zamanlarda işe gidip gelirken bindiğim toplu taşımaya denk gelen "yaşlı insanlar" ağırlıklı bir yazı olacaktır bu. Demek istediğim, (kesinlikle onlardan nefret etmiyorum) bazı yaşlı insanlar