" O çocuk "
8 Mart 2011, soğuk bir kış günüydü. Suratına tokat gibi vuran rüzgar bunca zaman beklemiş olmanın siniri ile sanki en çok sana gösteriyor şiddetini. Üst üste giyilen kazaklı, kışlık dolabı kokan,burnundan kıl aldırmayan, "ben erkeklerin hasıyım, soğuk bana işlemez" diye ince giyinen, tam teşekkürlü "kışa hazırım ben" diyen herkesi acımadan tokatladı rüzgâr. Çok bekledi bu hava gelebilmek için ve sonunda geldi de. Şimdi bizden tüm hıncını ve bunca zaman biriktirdiği sinirini çıkartırcasına sokakta terör estiriyor. Hiç birimiz çıkamıyoruz sokağa evlerimizde onun sinirinin geçmesini bekliyoruz adeta. O gün arkadaşlarımla dışarıda yemek yiyorduk. Bir ara dışarı sigara içmeye çıktım ve orada burnu akan, normal de kırmızı olan ama çok fazla güneş gördüğü için artık pembe tonuna yaklaşmış, şapkasının bir bağı diğerine göre daha uzun olan, suratı ağlamaklı, kara, zayıf sıradan görünen, bir dilenci çocuk karşıma geldi. Eğer dikkatli dinlemezsen sadece bir şey için dil