Taşınıyorum!

            İzmir/Urla'ya taşınıyorum. Uzun zamandır hayalini kurduğum "Ege'de yaşamalıyım" fikrimi sonunda gerçekleştirebiliyorum. Bugün 2 Ağustos 2023 saat 00:23 gün doğumunda eşyalarımızı toplamaya gelecekler ver yola çıkacaklar. İstanbul'daki hayatımız, anılarımız, gündelik problemlerimiz geride kalacak ve biz yeni bir heyecanın peşinden koşacağız. Bize iyi geleceğini düşündüğüm bir çok plan var. Başta Arden için olmak üzere, Melis için de çok güzel anılar biriktireceğimiz zamanlar göreceğiz inanıyorum. Henüz 36 yaşındayım. Şimdi denemeyeceksem başka ne zaman deneyeceğim.

            Sürekli etrafımı bu taşınma işine ikna etmekten, neden taşınıyorsunuz buradaki düzeninizi bozuyorsunuzculuktan yorulsamda bundan bir kaç ay sonra belki de yaz başında "iyi ki buralara geldiniz" deneceğini biliyorum. Böyle denmese bile problem değil çünkü ben bunu kendim için yapıyorum. Bir yandan bu söylemleri kafaya takıp sürekli kendime " iyi yapıyorsun Berkay fikrinden çayma" " ama süper olacak bak oralar" diye diye kendimi de yoruyorum. :) Gerçekten çok fuckup bir durum olursa döneriz aq.

            Tuttuğumuz ev Zeytinalanı bölgesinde, denize yürüme mesafesinde, bahçesi terası olan önü açık müstakil 4 katlı bir bina. Biraz lüzumsuz büyük bence ama tamam sorun değil keyfimize göre bir bahçesi, çevresi olan bir yer diye düşünüyoruz. Şimdi Rafet el roman - yalancı şahidim çalmaya başladı. Aklım erdek kampına gitti. Aq Çorlu senin, gerçekten beni çok uğraştırdın. Çok debelendim senin yüzünden. Bana hayatta karar alma anlarımda hem referans oldun. Senin gibi bir memleketten yine de normal bir insan olarak buralarda yaşamaya başladım ya bana da helal olsun tamam.

            Tabi Çorlu'dan dönüyorum. Lise zamanlarında kardeş kardeş diye dolaştığımız elemanların çoğu sikko olmuş küsmüş triplenmiş gitmiş. İstanbul'a sıfır olarak geliyorum. 1-2 Selamladığım arkadaşım kalmış oralarda onlarla da hello mello kadar. Kimsem yok ve nasıl olacağını da bilmiyorum. Küçükyalı'daki Kenan Evren Kışlasında oturmaya başlıyoruz. Buradaki lojman Çorlu'daki Emlak konutları kadar aq içeride bir sürü kız erkek insan var yaşıtım. Kamplardan alışkınım, poz kesiyorum etrafa. Gelsinler tanışalım modundayım. Mekanlarda oturup 2 bira içip kalkıyorum. O zamanlar sigaram da var. Sırf poz'um kimse gelmiyoru fakat etrafta inanılmaz bir kurtlar vadisi tayfa var. Hafif ürksem de yere bakmıyorum. Ya herro ya merro ama o kalabalık beni siktertirdi. Fakat boy'dan, askere bira siparişindeki ses tonundan lavukları ürkütmüşüz. Çok sonradan o tayfadan bi elemanla tanıştım. "Abi bir gün seni dövmeye niyetlenen bir eleman geldi dalalım dedi olm bu herif hepimiz sikertir diye cesaret edemedik dedi. Bende dalsaydınız çok rahat sikertirdiniz çünkü sırf pozdum aq dedim. İstanbul geliş anım da böyledir işte.

            Yalnız lojmanda bir bankamatik vardı, Can, Ben, Özkan bir gece elimizde bira poşetleriyle o bankamatikte gerçekten güzel içmiştik. Özkan'ın elini kestiği biraları sadece kar'a gömdüğümüz bir gece.

             Geçmişte yaşadığım anılara daha ne kadarını ekleyebilirdim bilemiyorum. Kim çağırdıysa gittim. Kim yapalım dediyse yaptım, kim gidelim dediyse gittim. ben çağırdım, beni çağırdılar o kadar güzel hikayelerim oldu ki, olmaya devam edecek biliyorum. Bırakmıyorum bu macerayı. Yaşım ilerledi ama farklı hikayeler oluşturacağım kendime. Yaşıma uygun, bana uygun ve ileride iyi ki yapmışım dediğim hikayeler olacak. Yarın instagramdan paylaştığımda bir çok insan özenecek ama onlarda yapabilir, bana komşu olabilir birlikte zorlanarak ama çalışarak bu hayatı kurabiliriz. İlerideki güzel günlerimiz için kurabiliriz.

        Yaptığın neyse çok iyi olduğunu biliyorsun, yapmaya devam et. Günü yaşa, gül, güldür. Ertesi gün zor olabilir. Çaresiz ve umutsuz olabilirsin. Gülüyorken çok gül, ağlıyorken çok ağla. Zamanı kendine göre güzel değerlendir ve pişman olma!