Anlamsız




     Bu şarkı bir şeyler yazmama sebep oldu. Ne yazacağımı bilemiyorum ama gerçekte var olmayan veya olabilitesi çok az şeyler veya bazısı, bir kaçı gibileri.


     Güveniyor kendine. Fiziğine, düşüncelerine, davranışlarına ve bazı doğuştan gelen yapıtlarına. Zaten kendine güvenmezse bu kadar egolu olamazdı. Egosunu kötü olarak değil bir yaptırım olarak kullanıyor. Tabi bu kendince bir düşüncesi. Dışarıdan nasıl gözüküyor bilemiyor ama komik olmak onun vazgeçilmezi. Etrafındakiler gülsün istiyor. En kötü durumundan en şımarık anına kadar olaylara hep diğer tarafından bakıp, ti ye alıyor. Bu onun bir kaçış, çıkış yolu haline gelmiş.

     Her boşluk için 5 defa basıyor tuşlara. Boşluk mu? evet çok fazla hayatında. Henüz oturtmuş bir gerçekliği yok bu yüzden ti ye alıyor ya bazı şeyleri. Aslında bunu böyle yapıyor olması kötü. Neden açık konuşmuyor? Neden " evet benim o, hepsi birebir doğru. " demiyor bu henüz bilinmiyor. Neyse mutlak suretle olacak olandan kaçınılmaz. Bekliyoruz elbet.

     Çok mükemmel değil sadece egosunu tatmin ediyor ve bu hoşuna gidiyor. Egosunu kendide tatmin etmiyor etrafını bunu sağlıyor. Söylediği bir sözün ve yaptığı bir şeyin etrafı tarafından beğeniliyor olması onu yeteri kadar tatmin ediyor. İstediği bir şeyi elde etmekten hiç bir zaman kaçınmamış ve bu yolda hep farklı yolları izleyerek amacına ulaşmış birisi olmak onu farklı kılan, egosunu okşayan bir şey. Bunu biliyor ve bunu seviyor.

     Ego'dan bahsetmişken, ki bir kaç seferdir bundan bahsediyorum zararını görmediği aksine kazandığı bir tarzı olduğunun farkında. Bu konuyla ilgili tek sıkıntısı hep en yakınlarındaki. Onlara göre katlanılmaz ve çekilmez bir hale geliyor bu. Bu kadar sevilmemesi ve tek olmaması gerekiyor. Tek bir insan, tek bir sevgi biraz bira bir kaç tane sigara yeterli gibi. Pek mümkün olmayan dilekler ve istekler içerisinde devam ediyor duvarlara çarpmaya. Her duvarın önünde biraz ağlıyor ve hep fedakarlık yapmak zorundaymış gibi bir durum doğuyor.



     Buraya kadar yazılanların hiç biri bir şey anlatıyor olabilir sana çocuk. Görüyorsun işte konuşamıyorum ben. Dile getiremiyorum istediğim her şeyi. Susuyorum uzun zamandır. Ne yapacağımı inan bende bilemiyorum. Beynim bana ihanet ediyor ve hükmediyor tüm damarlarıma. Bir gün bundan daha mutlu bir gün olacak. İnanıyor ve yazıyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaşlılar

Resim
     Birisiyle konuşurken ya da ben bir şey anlatmaya başladığım zaman genel olarak şöyle bir hissiyata kapılıyorum; şuan dinlediğim kişi benim söyleyeceklerini tahmin edebildiğim bir konunun içine girdi ve kurduğu her cümleyi çok iyi anlayabiliyor ve biliyorum. İşte bu yüzden konulara direk girmeyi severim. Ama bu sevgi, hep sevgi olarak kalacak bir duygu. Karşımda ki anlattığım şeylerden sıkılmaya başladı diye düşündüğüm an saçmalamaya ve dağınık cümleler kurmaya başlıyorum. Bu biraz yapısal bir durum. Her neyse konuya inceden gireyim ben.      Ait olduğum terbiyenin yeteri kadar terbiyeli olduğuna eminim. Bu cümle çok terbiyeli biriyim ben dememin diğer bir versiyonu. O yüzden bu cümleyi daha çok seviyorum. Bahsedeceğim konu yaşlı insanlar ve onlarla yaşama gerçeği..       Son zamanlarda işe gidip gelirken bindiğim toplu taşımaya  denk gelen "yaşlı insanlar" ağırlıklı bir yazı olacaktır bu. Demek istediğim, (kesinlikle onlardan nefret etmiyorum) bazı yaşlı insanlar
Devamı

Edokta Bir Kış Gecesi

Resim
  EDOK'ta Bir Kış Gecesi               2006 - 2007 senelerinde -ki sadece o zamanlar değil geniş bir zamam diliminde, askeri bölgelere daha çok sosyal tesislere sakalla girmek yasaktı. Askeri kartın olsa bile girmene müsade etmiyorlardı. Bıyık sorun değildi ama sakala, sorta, gömleğinin bile düğmesini fazla açsan sorun olurdu yani ciddi bir kural vardı. Ben tabi o zamanlar üniversitede hazırlık zamanlarındayım. Sakallarım daha yeni yeni çıkmaya başlamış, sakalları kesince sindirella oluyorum bırakınca D an Bilzerian zannediyorum kendimi o da toplasan 50 adet kıl.               Bir gün yine Ankara'ya, Can'ın yanına gittiğimde onun uzun süre kaldığı EDOK askeri misafirhanesine ben de misafir olmaya gittim. Daha doğrusu Ankara'ya indiğimde kalacak yer düşünmez hemen Can'ın yanına giderdim. Hava soğuk klasik bir Ankara soğuğu (Gide gele öğrenmiştim artık), hem de yağışlı. Hani kar yağınca dışarıda kimse olmaz, bazı araçların sesi veya karşı kaldırımda konuşanların sesi
Devamı

NEDJİMA

Resim
- NEDJİMA -           Uzun seneler önce Ankara ile ilk tanıştığım zamanlar ki beni orayla tanıştıran insanlara buradan çok teşekkür ediyorum. Her ne kadar ilk zamanlar bir kaç farklı "Rock Bar"lara takılsakta nasıl olduğunu hatırlamadığım bir şekilde Nedijamada otururken buldum kendimi. Sıradan, pasaklı, tamamen rock müzik çalan garip bir yerdi benim için orası. Çünkü ben oraya İstanbul'dan gidiyordum ve henüz İstanbul'da bir rock bar a gitme fırsatım olmamıştı.           Nedjima benim ilk rock bar'ım olmuştu. Ve bir çok anımı orada yaşadım. Oranın anılarla kirli koltuklarında, muhabbetlerle dolmuş bardaklarında benim de hatıralarım, hikayelerim var. Bunları neden yazıyorum sorusuna gelirsek eğer, orayı çok farklı seven adamlardan biriydim bende. Geçenlerde kapandığı haberini aldım Can'dan. Can beni orayla tanıştıran iki insandan birisi. Haberi alınca uzun zamandır kısa zamanda gitme hayalini kurduğum bar'ın kapanmış olması beni ağır etkiledi. G
Devamı