Deniz Kızı


. .

 Deniz Kızı
  (Mozart - Requiem)
&
 (Venüs'ün Doğuşu)


Bütün gece seninle yattım 

denizin yakınında, adada. 
Yabanıl ve uysaldın sevinçle uyku arasında
ateşle su arasında. 



Belki çok geç 
birleşti düşlerimiz 
dorukta ya da dipte, 
aynı rüzgârla kımıldayan dallar gibi yukarıda, 
birbirine dokunan kızıl kökler gibi aşağıda. 



Belki ayrıldı düşün 
benimkinden 
ve aradı beni 
önce olduğu gibi 
karanlık denizde, 
sen henüz kendin değilken, 
ben farkında değilken senin 
yelken açmış geçiyordum yanından, 
ve gözlerin aradı 
şimdi sana cömertçe verdiğimi 
- ekmeği, şarabı, aşkı ve yabansılığı - 
çünkü hayatımın armağanlarını 
beklemiş kadehsin sen. 



Seninle yattım 
bütün gece, 
karanlık toprak dönerken 
yaşayanlarla ve ölülerle, 
ve ansızın uyandığımda, 
henüz tam karanlık değilken, 
kaydı elim belinde. 
Ne gece ne de uyku 
ayırabilirdi bizi. 



Seninle yattım, 
ve uyandığımda, ve ağzın 
kurtulduğunda düşünden, 
verdi bana toprağın lezzetini, 
deniz suyundan, yosundan, 
hayatının derinliğinden, 
ve aldım öpüşünü, 
sabah kızıllığıyla ıslanmış, 
bizi çevreleyen denizden 
bana gelmiş. 

Pablo N.
. .



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaşlılar

Edokta Bir Kış Gecesi

NEDJİMA